Ένα Φεγγάρι Δρόμος - 1995(ΜΒΙ)

Τα τραγούδια:
1. Είσαι μια νότα του Τσιτσάνη (Στίχοι: Γιάννη Τζουανόπουλου)
2. Ένα φεγγάρι δρόμος (Στίχοι: Ηλία Κατσούλη)
3. Φίλε (Στίχοι: Γιάννη Τζουανόπουλου)
4. Χόρεψε (Στίχοι: Ηλία Κατσούλη)
5. Όταν δε μιλάς (Στίχοι: Ηλία Κατσούλη)
6. Θησείο (Στίχοι: Ηλία Κατσούλη)
7.Εγώ κρατώ τα όμορφα (Στίχοι: Ηλία Κατσούλη)
8. Σε βελούδινο γιλέκο (Στίχοι: Ηλία Κατσούλη)
9. Φεγγάρι μου απόψε να μη βγείς (Στίχοι: Γιάννη Τζουανόπουλου)
10. Από χίλιες αναμνήσεις (Στίχοι: Ηλία Κατσούλη)
11. Στη λαική τη αγορά (Στίχοι: Γιάννη Τζουανόπουλου)
12. Άστεγος πλανήτης (Στίχοι: Ηλία Κατσούλη)

Έγραψαν για τον δίσκο:

Μ΄ ένα φεγγάρι να του δείχνει το δρόμο της αναγνώρισης, ξεκίνησε την δισκογραφική του πορεία ο Ηρακλειώτης τραγουδιστής Νίκος Ανδρουλάκης.                                                        
Μεγάλωσε με τους ήχους της κρητικής λύρας και τ΄ ακούσματα που του μετέδωσε ο πατέρας του γνωστός λυράρης Μανώλης Ανδρουλάκης.
Ο Νίκος γνώριζε από νωρίς πως ο δρόμος που διάλεξε ν΄ ακολουθήσει δεν ήταν στρωμένος με τριαντάφυλλα, αλλά με την επιμονή και την καρτερικότητα του έκανε βήματα σταθερά στο έντεχνο λαικό τραγούδι.                                                                                                                   
Νίκος Παπαδάκης                                            
Εφημ. ΄Η ΕΒΔΟΜΑΔΑ΄ (31-7-1995)

Το ΄ Ένα φεγγάρι δρόμος΄ τον οδήγησε στο Λυκαβηττό.Ένα χώρο απόπου έχει παρελάσει όλο το ελληνικό τραγούδι και όχι μόνο.
Ο Νίκος Ανδρουλάκης ανεβαίνει για πρώτη φορά.
Ένας σημαντικός νέος τραγουδιστής που χαράζει τη δική του πορεία στο πεντάγραμμο και ειδικά μετά τη πρόσφατη έκδοση του πρώτου προσωπικού του δίσκου, ΄΄Ενα φεγγάρι δρόμος΄.
Μιά δουλειά με τραγούδια ποιότητας, που σέβονται τον ακροατή τους, μιά δουλειά με μεράκι και αγάπη.
Τη Δευτέρα ο Νίκος Ανδρουλάκης συμμετέχει στη μεγάλη συναυλία του Λίνου Κόκοτου στο θέατρο του Λυκαβηττού...
Δέσποινα Σαββοπούλου
Εφημ. ΈΛΕΥΘΕΡΟΣ ΤΥΠΟΣ΄ (16-9-1995)

Είναι γεγονός ότι σήμερα υπάρχει μια μαζική παραγωγή ακροάματος. Κυρίως τραγουδιών, τα οποία περνούν και φεύγουν, είτε σαν σουξέ, είτε σαν καθόλου να προσεχθούν. Και είναι επίσης γεγονός, ότι μέσα από συνοθύλευμα εύκολων σουξέ και αδιάφορων κομματιών υπάρχουν δίσκοι που ξεχωρίζουν.Που αξίζουν τον κόπο για μια περισσότερη προσοχή, μια δεύτερη ματιά, ένα πιο έντονο άκουσμα.
Ένας τέτοιος δίσκος είναι αυτός που κατάφερε να κάνει ο Γιώργος Θεοχαρόπουλος πάνω σε στίχους του Ηλία Κατσούλη και του Γιάννη Τζουανόπουλου, επιλέγοντας τον Νίκο Ανδρουλάκη να τον ερμηνεύσει.Ένας δίσκος που δεν περιέχει ένα η δύο σουξέ και δέκα αδιάφορα τραγούδια αλλά μια προσπάθεια για μια νέα πορεία του ελληνικού τραγουδιού.Από τους δίσκους που περιέχουν πολλά όμορφα τραγούδια, που αν μη τι άλλο ακούγονται χωρίς να νιώθεις να σε προσβάλουν. Τραγούδια που ισορροπούν πάνω σε ότι αποτελεί ένα τραγούδι.Τον στίχο και την μουσική.Και που έχουν και καλό στίχο και καλή μουσική.Το σπουδαιότερο;Ανήκουν σε μια γενιά νέων δημιουργών που δείχνουν ότι έχουν πράγματα να πούν.
Δίσκοι που αξίζουν τον κόπο και που δεν θα σας κουράσουν τ΄ αυτιά.
Μιλώντας πάντα για μια καλή και επιλεκτική δισκοθήκη.
Αλέξης Γκλαβάς
Εφημ. ΄ΕΘΝΙΚΟΣ ΚΗΡΥΞ΄ ΠΑΤΡΑ΄Ι΄ΚΟ ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΟ (8-5-1995)